Sebastian Skowroński, The Energy recording IV, 2016, linoryt, 10x10cm, nakład 6 sztuk, papier Hahnemuhle 300g (19x18cm)
Kolejna grafika z cyklu The Energy recording, sądzę iż świadczy o dalszym „nasłuchu” i skutecznym, mentalnym odbiorze. Utworzyłem ją z niezwyklej prostej formy, na którą składają się falujące linie, oddalające lub przybliżające się do siebie, „malujące” w ten sposób dwa czarne kształty, które tak w istocie przedstawiają pojedynczy byt. One wyraźnie korespondują ze sobą, nie tylko za sprawą wyraźnego połączenia u ich podstawy, lecz także poprzez obrazowo układającą się wzajemną więź, a wynikającą z drgania i rozedrgania całościowej, linearnej struktury, stanowiącej budulec dla interesującej esencji tegoż fragmentarycznego wycinka duchowej rzeczywistości.
Sebastian Skowroński, The Energy recording III, 2016, linoryt, 10x10cm, nakład 6 sztuk, papier Hahnemuhle 300g (19x18cm)
Zupełnie inny obrazek, z mojego nowego cyklu miniatury „The Energy recording”. Strach, lęk który tkwi głęboko w nas, wysysa wewnętrzną siłę, bo do podtrzymania takiego stanu umysłu oraz emocjonalnego całej istoty ludzkiej, potrzebna jest wielka ilość energii. Gdy jej zaczyna brakować, odbija się to na kondycji psychofizycznej człowieka; zmęczeniem, które stopniowo narasta, prowadząc do konieczności podjęcia odpoczynku czy problemami zdrowotnymi. Trawiący nas robak sprawia, że walczymy sami ze sobą, miast go przyjąć, zaakceptować.
Sebastian Skowroński, The Energy recording II, 2016, linoryt, 10x10cm, nakład 6 sztuk, papier Hahnemuhle 300g (19x18cm)
W obrazie miniatury graficznej „The Energy recording II”, wyraźnie dostrzec można dwa kształty. W energii, którą próbuję zapisywać, doszukuję się dwóch jej części, przeciwstawnych sobie, jak gdyby odrębnych bytów. Ducha jaki te twory reprezentują, sami dzielimy, bo w taki sposób go interpretujemy czy inaczej, odbieramy poprzez ograniczony osąd, wynikający z dotychczasowego doświadczenia oraz nieświadomego bycia w sobie i otaczającej materii.
Piotr Pasiewicz, powracając do swoich korzeni, pogłębia swoje źródło tworzenia, pragnąć coraz mocniej wchodzić w rzeczywistość i rozciągać ją na obszary duchowe. Wewnątrz istnienia, również na nieuświadomym poziomie, dokonuje się pierwiastkowa integracja, jaka jest warunkiem dla uświadomienia jednostki, co pośrednio poszerza także i świadomość zbiorową, w której odbywa się codzienna koegzystencja.
Artysta, uwalniając w ten sposób własnego Ducha, ułatwia sobie wyrażanie się na głębszym, nie tylko fizycznym poziomie, budowanie trwałej, duchowej relacji, odkrywając i integrując archetypy, do których dostęp mamy nie tylko poprzez umysł i nieświadomość zbiorową, lecz także i grunt, który stanowi istotne dopełnienie i formę dla przelewania się cielesnych odczuć, myśli i emocji oraz uczuć, pomiędzy istotą czującą i jej jaźnią, między umysłem a ciałem.
Pasiewicz zdaje sobie sprawę, że to uziemienie, które w ogromnej części uzyskuje od Natury, daje mu siłę do życia również w świecie materialnym, do kreowania swojego codziennego bytu. Oddaje się pod opiekę Matce Ziemi, która kocha bezwarunkowo każdego człowieka, wspiera i pomaga; zatem przygarnia również i Piotra, poprzez własne ciało również należącego do Materii. Dlatego pozwala mu się zatopić w jej objęciach, poczuć jej obecność i zainteresowanie oraz odnowić krążącą w nim energię.
autor tekstu: Sebastian Skowroński
autor performance: Piotr Pasiewicz
fot. Sebastian Skowroński
Sebastian Skowroński, The Energy recording I, 2016, linoryt, 10x10cm, nakład 6 sztuk, papier Hahnemuhle 300g (19x18cm)
Rozpocząłem nowy cykl prac The Energy recording, w którym stosuję technikę graficzną linorytu. Każde wykonanie z zestawu, nazwać można miniaturą graficzną, jako że matryce, z jakiej wycinam grafiki mają niewielki rozmiar, 10×10 cm.
Jest to format tak mały, że początkowo miałem spore trudności z przenoszeniem obrazu z formy drukującej na papier graficzny. Swoje grafiki odbijam całkowicie ręcznie, bez użycia prasy graficznej. Moją prasę stanowi ciężki i niezwykle twardy wałek introligatorski. Do druku stosuje najlepszej jakości papier tzw. szlachetny, z przeznaczeniem do grafiki, czerpany maszynowo, który dodatkowo zwilżam aby dobrze wchłaniał farbę drukarską. Problem się pojawił, gdy trzeba było przytrzymać papier aby się nie przesunął w trakcie wywierania na niego i matrycę nacisku przez wałek introligatorski. Okazało się to zadanie zbyt trudne do wykonania, bo większość odbitek powstawało poruszonych. Wpadłem więc na pomysł, aby papier przyklejać tzw. taśmą malarską do podkładu kartonowego, a ten dodatkowo do blatu stołu. Od tej pory grafiki odbijają się pięknie.
Dlaczego tytuł The Energy recording? Cięcia obrazu graficznego na formie drukującej (linoleum), powstają przy ogromnym udziale intuicji, wewnętrznym otworzeniu się na siebie i zaufaniu w każdym momencie tworzenia. To zespolenie umysłu i ciała, myśli oraz działania. Niczym niezakłócana relacja Ducha z Materią wyzwala myśli i Energię, która materializuje się na matrycy, a następnie poprzez proces powstawania warsztatowej odbitki, w obrazie graficznym. Wszystko co powinienem robić to ufać. Bogu, Matce Ziemi, Sobie, Energii czy Wszechświatowi (wybór uzależniony jest od indywidualnej oceny i światopoglądu) i notować, dlatego w nazwie pracy, stanowiącej jednocześnie złożony cykl, widnieje słowo recording.
„The tree spirit” performance, Piotr Pasiewicz, obróbka cyfrowa: Piotr Pasiewicz; foto: Sebastian Skowroński
Korzenie drzew wychodzą z ziemi, domagają się zauważenia. Ludzie przechodzą codziennie obok, chodzą po nich, nie patrzą. A drzewa nie śpią, trwają w ciągłym kontakcie z otoczeniem, istnieją we wspólnej rzeczywistości, z którą człowiek więź traci; zapomina o niej, bo nie pielęgnuje tej jedności.
Pasiewicz dostrzega korzenie i zajmuje się nimi z wielką uwagą. Oddaje szacunek. Nie dosłownie, myjąc je na gruncie fizycznym. Robi to w sposób ideowy, duchowy, wewnętrzny. Poprzez ukazanie tego w filmowym kadrze, symbolicznie dziękuje za bezinteresowne oddanie Natury dla jednostki ludzkiej, która przecież potrzebuje gruntu do łączności ze samym sobą, z własnym jestestwem. Drzewo, jako część Natury, należy do żywych pośredników z Materią, Matką Ziemią.
autor tekstu: Sebastian Skowroński
autor performance: Piotr Pasiewicz
fot. Sebastian Skowroński
„The tree spirit” performance, Piotr Pasiewicz, obróbka cyfrowa: Piotr Pasiewicz; foto: Sebastian Skowroński
Piotr Pasiewicz, łódzki artysta, działający w zakresie grafiki warsztatowej, malarstwa, rysunku, performance czy krótkich form filmowych, poprosił mnie o filmową rejestrację jego najnowszego projektu performance „The tree spirit”. Film powstał 01.05.2016 roku.
Poza materiałem filmowym, zrobiłem także zdjęcia, dokumentujące twórcze działania Pasiewicza.
Aukcja Młodej Sztuki Fineart’s – plakat, źródło: fineartsah.com
W dniach 23 kwietnia – 24 kwietnia 2016 roku, biorę udział w 6 Aukcji Młodej Sztuki, z grafiką „Figura III” (2011) oraz rysunkiem „Figura XIII” (2016). Aukcja odbywa się online, pod adresem http://www.fineartsah.com
Opis do aukcji, ze strony fineartsah.com:
„Zapraszamy Państwa na Aukcję Młodej Sztuki, która wyróżnia się różnorodnością stylów, tematyk oraz zastosowanych technik. Wśród 52 wyselekcjonowanych prac najzdolniejszych artystów młodego pokolenia znajdziemy takie nazwiska, jak TATAI, Slemp, Tycz, Dolatowski, Porada i wiele innych, które zasługują na dużą uwagę. Ciekawą pozycją są figuratywne przedstawienia Adama Sikorskiego, prace Sebastiana Skowrońskiego, trójwymiarowe obrazy Gayi Lastovjak, czy abstrakcyjne formy Magdaleny Karwowskiej. Artyści wykorzystali szerokie spektrum technik, począwszy od tradycyjnych malarskich i rysunkowych, poprzez graficzne i cyfrowe, a kończąc na papier-mâché.”
Fineart’s
Sebastian Skowroński, Dwa światy XL, 2016, tusz, piórko, rapidograf, 34x29cm, papier Hahnemuhle 300g
„Dwa światy XL” – numer 40 już. Niewiarygodne. Wszak nie powinno to dziwić. Cykl powstaje wprawdzie od 2013 roku, ale to przecież trzy lata tworzenia, więc można by się spodziewać dużo większej liczby prac. Jednakże, jak sobie przypominam, zacząłem je wykonywać w chwili stanowiącej wielki przełom w moim życiu. To były momenty wielkiego zagubienia i przerażenia, niesamowitego zaskoczenia, a zarazem rozczarowania zastaną sytuacją. Z tego powodu rysunki a potem grafiki czy obrazy zawierające w sobie techniki łączone, często powstawały w dużych odstępach czasu. Jak również w zależności od możliwości, wynikających z mojego samopoczucia i stanu psychofizycznego, w tempie powolnym lub szybkim.
Mimo sporej ilości „Dwóch światów”, niezwykle trudno o jakiekolwiek podsumowanie. Przede wszystkim odczuwam intensywnie, że 40-tka przypada w momencie przełomowym i będzie (jeżeli już nie jest) punktem granicznym w całym zestawieniu omawianych prac oraz możliwe iż jest to zmiana, wpływająca na całą moją twórczość. Sygnałem do takiego myślenia i wysunięcia podobnego wniosku, może być chociażby powrót do rysunku w przedstawieniu „Dwa światy XL”, który zainicjował cykl tychże opracowań o charakterze metafizycznym.
Niewątpliwie, dostrzec można w „Dwóch światach” odniesienia do moich wewnętrznych, ale i także zewnętrznych przeżyć. W końcu, wyraźnie sygnalizuje to tytuł prac, dzielący treść na mentalną i praktyczną część. I spoglądając na sprawę realnie, stwierdzam że przebyłem niezwykle daleką drogę, dzięki której świadomość ewoluowała i już odciska się mocniej w życiu, co stopniowo będzie coraz bardziej dostrzegalne w moim codziennym działaniu.
Sebastian Skowroński, notatnik 16 marzec 2016, tusz, 35x28cm
Szkic z notatnika. Jego reprodukcja może nie wygląda zbyt rewelacyjnie, ale klimat notatnika i jego ogólna wartość sądzę, że nadrabia wspomniałą niedogodność. Rysunek jest dosyć szybki i jak w ostatnim czasie zauważyłem, taki dość często robię. Pragnę uchwycić, zarejestrować w formie widzialnej to, co zaczyna przejawiać się w umyśle. Dobre rapidografy (lecz napełnione własnoręcznie dobrej jakości, profesjonalnym tuszem) pomagają mi w tym procesie, a także pędzel naturalnie 🙂
Duży kontrast w kształcie przypominającym ludzkie ciało. Silna czerń, przerywana bielą, ma zaakcentować silną podstawę, ciągnącą się w przedstawianej formie rysunkowej od dołu do góry. Najwyraźniej zależy mi na wyróżnieniu pewnych części formy, spośród innych elementów. Z góry organizujący kompozycję czarny zarys pleców człowieka, spotyka się z jego barkiem i ramieniem i ma dla mnie wydźwięk emocjonalny pełen ciepła, bo przecież sugeruje dobre uczucie, opiekę. W samym stosunku użytej ilości czerni do subtelniejszego obszaru pozostałego fragmentu rysunku, dostrzec można konieczność wzajemnej równowagi, dla odpowiedniego wyważenia wewnętrznej psyche.
Sebastian Skowroński, Figura XIII, 2016, rysunek, tusz, 100x70cm, papier Canson Edition 300g
Figura XIII to rysunek formatu 100x70cm. W tym wykonaniu, po raz pierwszy korzystałem, oprócz z piórka, z rapidografu. Wszedzie tam, gdzie są delikatne, bardzo cienkie linie, został użyty isograph. Kupiłem ostatnio tego rodzaju narzędzie, tak zupełnie na próbę i stwierdzam, iż bardzo fajnie pomaga w tworzeniu rysunkowych form. Podstawową jego zaletą jest możliwość nieprzerwanego rysowania. Dla mnie najistotniejsza jednak jest jakość kresek uzyskanych z tego „pisaka”, które są przede wszystkim równej grubości. Jednocześnie, rysunek pod względem technicznym jest odpowiedniej jakości i należytej trwałości, bowiem rapidograf w swojej konstrukcji umożliwia uzupełnianie zbiorniczka własnym, dobrego gatunku tuszem.
Cykl „Figura” towarzyszy mi prawie od początku mojej twórczości warsztatowej. Jego początek przypada na końcowy etap moich studiów, których zwieńczenie stanowi dyplom z Grafiki w zakresie Grafika Artystyczna, uzyskany w pracowni Technik Drzeworytniczych i Książki Artystycznej u prof. Andrzeja Mariana Bartczaka, na Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi. Przez pewien okres czasu, odszedłem od omawianego cyklu, aby niedawno powrócić z nim w poszerzonej formule, bo tworzonego już w większym formacie i w bardziej różnorodnych technikach, od graficznych (drzeworyt, linoryt) do rysunkowych (tusz, piórko, rapidograf).
Sebastian Skowroński, Figura XII, 2016, linoryt 1z4, 100x70cm, papier Hahnemuhle 300g
„Figura XII”, to kolejna realizacja z całego zestawu prac o tym samym tytule. W ostatnim czasie wpadłem na pomysł, aby w obrębie jednej matrycy wykonywać nakład kilku sztuk i do każdej z osobna dodawać rysunek, co różnicowałoby te prace. Każda praca będzie wówczas unikatowa, z identyczną grafiką, ale inaczej wykończona. Natomiast jedną z nich, w tym przypadku pierwszą z nakładu 4 sztuk, będę pozostawiał jako „czystą” grafikę, nie poszerzaną o inne techniki. Poza tym, gdyby pojawiła się taka potrzeba, mogę wykonać jeszcze tzw. odbitkę autorską.
Powoli zaczynam odkrywać możliwości linorytu, dotychczas przeze mnie odrzucanego. Matryca linorytnicza jest wspaniałym materiałem do kreacji obrazu graficznego. Tworzywo świetnie poddaje się inwencji twórczej artysty. I mimo że nie jest to naturalny budulec, jak to ma miejsce w przypadku drewna, stanowi jednak cząstkę otaczającej materii. Warunkiem powstania wytworu jest współdziałanie Ducha i Materii. A dość łatwe w obróbce linoleum, swobodnie poddaje się działaniu Ducha, wspomagając proces kreacji.
Plakat do 4 Wystawy członków Stowarzyszenia Międzynarodowe Triennale w Krakowie (źródło: www.triennial.cracow.pl)
W Krakowie, w dniach 17 grudnia 2015 – 16 stycznia 2016 roku, brałem udział w 4 Wystawie Członków SMTG, w której uczestniczyłem ze swoją pracą „Figura X”, wykonaną w technice graficznej (linoryt) oraz rysunkowej (piórko).
Międzynarodowe Centrum Sztuk Graficznych – Galeria Rynek Główny 29, 2 piętro, 31-010 Kraków
Zdjęcie z 4 wystawy SMTG w Krakowie (źródło: www.triennial.cracow.pl)Sebastian Skowroński, Figura X, 2015, linoryt, odbitka 1/3, 70x100cm, papier Hahnemuhle 300gPlakat do 4 Wystawy członków Stowarzyszenia Międzynarodowe Triennale w Krakowie (źródło: www.triennial.cracow.pl)
Sebastian Skowroński, Dwa światy XXXIX, 2016, linoryt 1/1, rysunek, tusz, piórko, 34x29cm, papier Hahnemuhle 300g
Dwa światy XXXIX. Płynięcie Materii w górę, jej łączenie z Energią duchową. Wzajemny przepływ, integracja, ruch, w wyniku którego pojawia się pewnego rodzaju unikalność,łączność ze rdzeniem wszystkiego. Coś się rodzi i otwiera, doświadcza, także w trudnych momentach. Aby ten proces się rozpoczął potrzebny jest impuls; głęboko we wnętrzu, rozniecony choćby od małej iskierki świadomości.
Sebastian Skowroński, Dwa światy XXXVIII, 2016, linoryt 1/1, rysunek, tusz, piórko, 34x29cm, papier Hahnemuhle 300g
Dwa światy XXXVIII. Jest i materia, i niemateria. Dwa stany skupienia, faktycznie substancji o różnej gęstości fizycznej. Odmienne stany świadomości, niższej i wyższej, łączącej się ze sobą. I w tych dwóch rzeczywistościach znajduje się i porusza istota ludzka; niezależnie od tego czy jest tego świadoma, czy nie. Procesy, które przez nią przechodzą, dzieją się równolegle na obu poziomach. Często łączą się ze sobą, integrują, przemieniają nawzajem. Jest to potężna energia, w którą człowiek ze średnim ja, może wejść tylko z wielką pokorą. Tym samym, oddając się całkowicie wewnętrznemu prowadzeniu.
Sebastian Skowroński, Dwa światy XXXVII, 2016, linoryt 1/1, rysunek, tusz, piórko, 34x29cm, papier Hahnemuhle 300g
Praca „Dwa światy XXXVII” należy do odmiennych realizacji z całego, dotychczasowego zestawu przedstawień graficzno-rysunkowych. Kompozycja jest ciasno wypełniona fragmentami głównie ciężkiej materii, która jest pokazana przy pomocy dość mocnej w wyrazie grafiki. Natomiast niefizyczność, skrywająca emocjonalność jest delikatniejszej natury. Całościowo obraz można tłumaczyć w ten sposób, że oba światy są współzależne i mocno wpływają na siebie. Pomiędzy nimi przelewają się myśli oraz większe skupiska materii, oddając się sobie we wzajemnym działaniu. Jest możliwe, że oba obszary momentami zamieniają się rolami, jakie pełnią. Są to krótkie chwile, które jednak generują olbrzymią energię, niezbedną do działania czy tworzenia.
Sebastian Skowroński, Dwa światy XXXVI, 2016, linoryt 1/1, rysunek, tusz, piórko, 34x29cm, papier Hahnemuhle 300g
Dwa światy XXXVI. Kształt uzyskany z matrycy linorytniczej nie łączy się w większym stopniu z formami, znanymi z dotychczasowych prac cyklu „Dwa światy”. Być może oznacza to pewnego rodzaju przerywnik; pauzę, która zainicjuje coś zupełnie nowego. Tym bardziej, że już od pewnego czasu, w szczególności od momentu dodania do rysunku elementów grafiki, zmiany postępują.
Ponadto, główny obiekt w tej pracy, kształtem przypomina płomień. Dla mnie to sygnał niegasnącego żaru, paliwa do działania, do tworzenia. Energia jest potrzebna, jest zdolna wprowadzić w ruch wszystko co jest potrzebne, do aktu kreacji.
Sebastian Skowroński, Dwa światy XXXV, 2015, linoryt 1/1, rysunek, tusz, piórko, 34x29cm, papier Hahnemuhle 300g
Kolejna praca z tytułowego cyklu, w której skorzystałem z dwóch technik, graficznej i rysunkowej, a konkretnie z linorytu oraz rysunku piórkiem i tuszem chińskim.
Ogólnie, ciągle nie jest mi łatwo się „odnaleźć” z tymi metodami tworzenia w jednej pracy. Wydaje się, że moje i wewnętrzne, i estetyczne poszukiwania idą w dobrym kierunku. Matrycę graficzną wykorzystuję do głębszych tonów, cięższej kreski, natomiast cieniutką linię piórka do zdecydowanie jaśniejszych obszarów i tych które mają ukazywać większą wrażliwość, emocjonalność; czyli tę delikatną część ludzkiego życia. Z powyższych powodów w grafice najczęściej dopatrzeć się można świata materialnego, w rysunku duchowego, chociaż nie jest to zasadą.
W przygotowaniu już kolejne prace (kilka) z zestawu tematycznego „Dwa światy”, które pojawią się na blogu sebastianskowronski.com w najbliższym czasie.
Sebastian Skowroński, Dwa światy XXXIV, 2015, druk wypukły 1/1, rysunek, tusz, piórko, 34x29cm, papier Hahnemuhle 300g
Obraz graficzny „Dwóch światów” o liczbie XXXIV powstał z użyciem druku wypukłego, a konkretnie z matrycy tekturowej. Taka forma drukująca jest od razu niepotrzebna, bowiem grafiki jakie pojawiły się w pewnym momencie kreowania kolejnych „Dwóch światów” są unikatowe, tzn. w jednym egzemplarzu, gdyż nie realizuję nakładu, charakterystycznego dla grafiki warsztatowej. Prace podpisuję druk wypukły 1/1 czy linoryt 1/1. Oznacza to, że jest tylko jedna odbitka tej grafiki albo inaczej, nakład w ilości jednej sztuki. W taki sposób wykorzystana matryca, od razu jest przeze mnie „kasowana”, a przynajmniej odsuwana w „niebyt”, jako że jest już niepotrzebna.
Sebastian Skowroński, Figura X, 2015, linoryt, odbitka 1/3, 70x100cm, papier Hahnemuhle 300g
„Figura X” jest kolejną moją pracą, z wnowionego cyklu Figura. W tym wykonaniu wykorzystałem linoryt oraz rysunek tuszem. Część niegraficzną, zwyczajowo już naniosłem delikatną kreską, starając się nie nakładać na siebie poszczególnych linii. Połączenie ciemnego, graficznego fragmentu z subtelnym, rysunkowym obszarem pokazało duży kontrast tonalny, na którym zresztą mi zależało.
Nową zupełnie rzeczą w mojej twórczości jest łączenie poszczególnych odbitek graficznych (pochodzących jednak z niewielkiego nakładu) z rysunkiem, co skutkuje powstawaniem różniących się od siebie, unikatowych, graficzno-rysunkowych prac.
