Miniatura graficzna

Duch człowieka do działania w Materii potrzebuje energetyczno-mentalnego obszaru. Sfery związane z Duszą oraz jej Matką wzajemnie się przenikają. Siła napędzająca żywy organizm jest po części fizyczna oraz mentalna. Osadzona w ciele może wychodzić do materialnej przestrzeni i łączyć się, a dzięki męskiej mocy, wyrażać się w całości żeńskiej kreacji Boga. Tworzenie to ciągła wymiana myśli z odczuciem, intencji z miejscem w jakim zaistnieje, czy emocji miłości lub agresji z otoczeniem, w które ona jest wysyłana. Aby proces mógł się w pełni przejawić, jednostka myśląca powinna być wewnętrznie gotowa na całościowe odczuwanie zamieszkującego ją bytu, aby nie blokować jego możliwości i nie odrzucać piękna niekończącego się nigdy twórczego dialogu ze Stwórcą.

Autor: Sebastian Skowroński

Materia ma enigmatyczny charakter. Wierne odbicie jaźni poszczególnych ludzi a także świadomości zbiorowej. Wszędzie obecna. W naszych ciałach, codziennych przedmiotach, otoczeniu i w innych jednostkach. Jesteśmy nią połączeni na niezwykle subtelnym, duchowym poziomie. Dlatego czujemy się nawzajem i odpowiadamy sobie często nieświadomie. Wspólnie działamy dla identycznych celów, wyrażamy się w podobny sposób, decydujemy.

Autor: Sebastian Skowroński

Kreacja, budowanie form materialno-energetycznych we wspólnej przestrzeni wymaga dużej siły i ruchu, odbywającego się pomiędzy logiką a myślą, wiedzą a czuciem, i do świadomego wytwarzania rzeczywistości niezbędna jest mentalna równowaga na linii Materia-Umysł-Dusza. Ciągłe działanie oraz wędrówka energetyczno-emocjonalna jest odtwarzana w obszarze ciała przez unikalny scenariusz, wypływający ze środka rdzennej Istoty, interpretowany jednak i przekształcany poprzez pryzmat osobistych doświadczeń. Dlatego od indywidualnej jednostki zależy, jakiej jakości intelektualne wątki powstają i co generują.

Grafika z zakresu Inner and Outer wykonana w nakładzie ograniczonym do jednej odbitki, co powoduje iż praca jest unikatowa.

Autor: Sebastian Skowroński

Rozdzielenie, odłączenie od myśli, opuszczenie świata materialnego przez świadomość, nieobecność i wyobcowanie. Wszystko skutkuje brakiem odczuwania ciała i stanem ograniczonego uziemienia dla Ducha. Ogromny brak poczucia bezpieczeństwa, silny chłód emocjonalny i wewnętrzna stagnacja, wygaszenie wyższych uczuć, odpowiedzialnych za zrozumienie, miłość oraz pragnienia i samorealizację jednostki. Jakie może być wyjście z głębokiego rozszczepienia czy inaczej całościowego rozbicia istoty, powodującego efekt „oderwania” od rzeczywistości, permanentny stopień niemyślenia i braku środkowej czujności? Trudnych emocji mogła zebrać się już taka ilość, że wylewają się ponad płaszłyznę podświadomości oraz mocno komplikują codzienne funkcjonowanie człowieka. W krytycznej sytuacji, wyraźnie przeciążone Ego może się zbuntować i puścić… Samego siebie.

Autor: Sebastian Skowroński

Człowiek ma wsparcie od Materii, w której funkcjonuje przez cały okres swej egzystencji. Zarówno kobieta jak i mężczyzna, do swobodnego działania i wyrażania się potrzebuje indywidualnego naczynia, którym najbliżej jest ciało a w dalszej płaszczyźnie otoczenie, w jakim spotykają się z innymi istotami. Poruszanie się w mentalnych przestworzach jest możliwe za pomocą Ducha, istotnego elementu rzeczywistego „ja” a dzięki któremu możemy wyrażać się w sobie, otoczeniu czy innych ludziach. Najważniejszą rzeczą jest nie zapomnieć o najistotniejszych składnikach człowieczej Psyche. O Podświadomości, która za sprawą umysłu jest fragmentem ludzkiej Somy i łączy się z duchową przestrzenią, o Średnim Ja związanym z ogólną świadomością istnienia, również o Wyższym Ja a więc tą częścią, która jest wewnętrzną Mądrością i stanowi o niezwykłości unikalnej jednostki.

Autor: Sebastian Skowroński

Ciągłe wznoszenie w górę, potrzeba pięcia się coraz wyżej jest niepotrzebnym wysiłkiem jednostki, spalającym ją mocno. Naturalnie, najważniejsza staje się właściwa perspektywa, spojrzenie na prawdziwego siebie, wewnętrzną istotę, która naprawdę chce dla Ciebie dobrze. Z pewnością, docenienie oraz zrozumienie tej prostej prawdy, spowoduje ogromny postęp w świadomości, co bardzo szybko znajdzie odzwierciedlenie w rzeczywistości. Na tym winien polegać prawdziwy rozwój i działanie człowieka, na wewnętrznym zaufaniu i oddaniu się Samemu Sobie.

Autor: Sebastian Skowroński

Istota ludzka posiada dwie części duszy, jedną zwyczajowo uważaną za dobrą a drugą złą. Głęboko skrywana może w dowolnym momencie wypłynąć na powierzchnię, bardzo mocno poruszyć lub wzburzyć świadomością. Powściąganej często bestii nie powinno się bać. Wręcz przeciwnie, w trudnych momentach, właściwe skorzystanie z emocji agresji, może być niezwykle użyteczne, a nawet zbawcze. Najważniejsze są intencje do działania. Mogą być nimi obrona duchowej przestrzeni, która powiązana jest z godnością jednostki, konieczność przetrwania fizycznego czy nawet wyższy cel. Zasadność użycia jest zależna także od mentalnej interpretacji, od odbioru wewnątrz jestestwa, powzięcia decyzji i odpowiedzialności za podejmowane działania, a to właśnie czyni człowieka unikalnym. Wbrew pozorom, świat nie jest jednak skomplikowany, funkcjonuje na zasadzie zer i jedynek, polega na odrzucaniu czegoś lub akceptowaniu. Co jednak istotne, wymaga rozumnego wybierania sercem.

Ludzka istota, poprzez wewnętrznego Ducha kierującego jej poczynaniami, wpisana jest w fizyczność. Duchowa substancja ze wszech miar oplatająca rzeczywistość, jest tak naprawdę fragmentem (jednak bardzo istotnym) całościowego bycia każdej rzeczy czy organizmu. Ta siła jest dostępna w każdym miejscu, funkcjonuje na różnych poziomach egzystencji. Aby przejawić się materialnie, unikalna istota potrzebuje więc myśli, gdyż to one określają, sytuują czy interpretują codzienność każdego cłowieka. Umysł zatem jest kluczem dla całościowego zrozumienia istnienia i gdy doświadcza się jego wewnętrznej Natury, ogląda się siebie. Umysłowe wątki są energetycznym zapisem poruszeń wewnętrznej istoty, umożliwiającym zrozumienie na poziomie duchowym i odczucie tego poprzez ciało na planie fizycznym.

Fizyczny wymiar człowieka jest dla niego lustrem. Szeroko mówiące są oczy, skóra, nawet kończyny czy budowa samego ciała. Energetyczny zapis emocjonalny, odbywa się także w wewnętrznych narządach, stąd choroby psychosomatyczne. Dużo informacji zawartych jest w plecach człowieka, a więc w ogromnej, tylnej części tułowia, rozciągającej się wzdłuż kręgosłupa. To tam odciska się znacznie większy zakres ludzkich doświadczeń, odpychanych w ciągu całego życia emocji, związanych z brakiem właściwej samorealizacji czy z dźwiganiem codziennych trosk i zmartwień. Ten fragment somy skrywa człowiecze, po częstokroć nie wypowiadane, tajemnice na temat własnego psyche, nigdzie nie odkrywanej duchowości i cielesności, jakże istotnych egzystencjalnych obszarów człowieka, tłamszonych przez nierozumiejące otoczenie.

Autor: Sebastian Skowroński