„W szukaniu ciszy”, wydaje mi się, to wykonanie, które pokazuje, że ta „cisza” dosyć mnie zajmuje w moim tworzeniu. Zresztą zawsze doceniali ją artyści – choćby Mozart – „Cisza może szeptać językiem miłości
bądź przemówić głośnym krzykiem cierpienia”. To w takiej ciszy powstawały jego wielkie dzieła.
To trzecia z miniatur rysunkowych (10×10 cm), której motywem są wnętrza, historycznych już budynków EC-1 Łódź. W tej skupiłem się bardziej na świetle i przestrzeni. Mniej jest jakichś ciekawych elementów, zróżnicowania; za to więcej jednolitych płaszczyzn, pustości, na czym to starałem się oprzeć punkt ciężkości tego rysunku.
W tym poście napiszę o pracach „Tabula rasa”, „Niewinność” oraz „Niewinność 2”, wszystkie prace jeszcze z 2014 roku.
„Tabula rasa” to czysta niewinność, niczym nieskażona, pierwotna, taka „czysta karta”.
Praca nawiązuje do „Niewinności”, innej miniatury rysunkowej, wykonanej w tej samej technice. „Niewinność” bardziej odnosić się ma do rzeczywistości dziecięcej, odczuwania czy postrzegania, „Tabula rasa” do kontekstu ideologicznego czy filozoficznego; tak to czuję.
Zresztą widać to po charakterze „Tabula rasa”, która jest bardziej metodyczna, opisana siatką dosyć równo położonych kwadratów, pól „karty”. Natomiast „Niewinność” jest jest taka swobodna, dziecięca, niewinna właśnie. Jedna z moich ulubionych miniatur, brała nawet udział w wystawie 8. Międzynarodowe Biennale Miniatury, Częstochowa 2014.
Potem zapragnąłem narysować kolejną „Niewinność”, zatytułowałem ją Niewinność 2. Do jej wykonania użyłem brązowego tuszu w kamieniu, który na papierze wyszedł czerwonawy:) Kreska już nie jest tak delikatna, to wynika z tego że inny jest już ten tusz z kolorowego kamienia aniżeli z czarnego. Nie tylko jeśli chodzi o konsystencję, ale też i o przezroczystość; kolor w kamieniu jest mocno transparentny. Jednakże spróbowałem, przekonałem się, wyciągnąłem wnioski. Jeśli będzie kolor, to taki z buteleczki z tuszem akrylowym:)
Wykonałem kolejny rysunek do tematu Stare EC-1 Łódź. W tym, prawie całkowicie, światłocień utworzyłem od tzw. pierwszej kreski. A więc niemal nie ma krzyżujących się linii czy nic nie było przyciemnianie przez dodawanie kolejnych kresek, jedna na drugą.
Wprawdzie taki obrazek jest odrobinę mniej głęboki tonalnie, ale za to jaki subtelny w kreskowaniu:), a zarazem bardziej miękki w oświetleniu.
Interesujący, kwadratowy format, 10×10 cm.
Zachęcam do częstego zaglądania na mój blog artysty sebastianskowronski.com, szczególnie że niebawem pojawią się kolejne grafiki, także te dużego formatu.
Tak sobie wyciągnąłem zdjęcia (naturalnie nie z szuflady, bo to cyfrowe:)), wykonywane wewnątrz EC-1 Łódź jeszcze zanim zaczęła być przeprowadzana rewitalizacja i pomyślałem o wykonaniu rysunku. Jest na zapisie fotograficznym mnóstwo fajnych elementów do wykonania piórkiem, kontrastów świetlnych, zróżnicowanych powierzchni, instalacji i kabelków; puszek elektrycznych, otworów wejściowych czy drabinek, które mogłyby fajnie przełożyć się na system kresek, kwadracików, kółeczek itp., a w końcowym etapie na kompozycję rysunkową.
To mój pierwszy rysunek tego rodzaju, więc sobie kombinowałem odrobinę. Jednakże cechą wspólną moich rysunków, przynajmniej od jakiegoś czasu, jest chęć uzyskania form, składających się na całość kompozycji, za pomocą tzw. pierwszej kreski. Staram się bowiem, aby rysunek nie zawierał chociażby krzyżujących się kresek, czy nawet zachodzących na siebie kształtów geometrycznych. Podoba mi się taki rysunek „świeży”, pomimo iż może nie zawierać np. tak mocnego stopnia zaczernienia płaszczyzn czy cieni, tam gdzie to jest potrzebne. Aczkolwiek w tej pracy dużo czerni zdołałem uzyskać poprzez stawianie gęsto blisko siebie, rzędów równoległych linii.
Oceńcie sami efekt:), niebawem przedstawię kolejne propozycje tematu, pod tytułem „Stare EC-1 Łódź”.