Rzeczywistość, jaka towarzyszy człowiekowi, stanowi niezwykle elastyczną strukturę, w jej natywnym rdzeniu mocno powiązaną ze zbiorowością umysłową. Stanowi bezpośrednie, fizyczne odniesienie do świata myśli i emocji, który poprzez nieuświadomione popędy, popycha człowieka do działania, kształtując otoczenie. Dostępna przestrzeń, ciasno wypełniona myślowymi przekonaniami, kreuje rzeczywiste konstrukty, wokół których owa kreacja postępuje w oparciu o toż przekonanie i odpowiadającą jej cząstkę w fizyczności, mówiącą o ziemskim statucie, wynikającym ze społeczno-cywilizacyjnych uwarunkowań.
